U Africi nastaje zeleno svjetsko čudo, 8.000 kilometara duga barijera od drveća i drugog rastinja, koja treba da bude završena do 2030. godine. Takozvani “Zeleni zid” prostire se od Senegala, na zapadu, do Džibutija, na istoku Afrike, duž regiona Sahel.
To je čudo prirode, koje obezbijeđuje posao, hranu i budućnost milionima ljudi. Ambiciozni projekat treba da preduprijedi klimatske promjene i stvaranje pustinje, ali put do tog cilja je dug.
U čemu je problem?
Afričke zemlje od šezdesetih godina XX vijeka suočavaju se sa ogromnim rastom stanovništva. Niger je, na primer, 1960. godine imao oko tri miliona stanovnika, a danas ima 21 milion. Ogroman broj ljudi i stoke predstavlja opterećenje za zemljište i prirodu, a u kombinaciji s klimatskim promjenama uzrokuju ubrzano stvaranje pustinja.
Pustinja u pojasu Sahel se širi i tlo postaje neplodno. Stanovništvo se suočava sa sušom i nestašicom hrane, što dovodi do sukoba oko resursa. Prema procjenama OUN, za deset godina imaćemo oko 50 miliona klimatskih izbjeglica, a kako bi se to spriječilo, 2007. pokrenut je projekat “Afrički zeleni zid”.
Šta predviđa projekat?
Cilj je da 100 miliona hektara zemljišta ponovo postane plodno, kako bi se obezbijedio izvor hrane za 20 miliona ljudi. Osim toga, zapošljavanje 350.000 ljudi i uklanjanje 250 miliona tona ugljen-dioksida iz atmosfere.
Šta je urađeno?
Već sada su ostvareni značajni rezultati, pa je tako u Senegalu zasađeno 12 miliona stabala, a u Etiopiji osvježeno 15 miliona hektara neplodne zemlje, na kojoj su zasađene biljke. U Nigeriji je ponovo plodno pet miliona hektara, a u Burkini Faso tri miliona hektara, pri čemu je korišćena tehnika kopanja rupa, u koje se stavljaju termiti. Zahvaljujući njima, zemlja postaje rastresita, a voda lakše prodire u nju. U Ugandi, Maliju i Ruandi ponovo je plodno više stotina hiljada hektara zemlje.
Koordinator projekta je Afrička unija, afrički pandan EU. Dvadeset jedna zemlja pomaže inicijativu, a Afrička unija sarađuje i s partnerima, kao što su EU, Svjetska banka, Organizacija za prehranu i poljoprivredu (FAO) i UN.